afgelopen bye Kameroen --> Hallo België

Hier het allerlaatste berichtje vanuit het zonnige Kameroen.
We genieten nog van de allerlaatste uurtjes zon voor we huiswaarts vliegen hopelijk zonder vertragingen. Want je weet nooit morgen gaan ze weer eens staken brussels airlines. Brit is al in ons koude belgen landje met wat obstakels op de luchthaven maar toch veilig thuis geraakt. Hopelijk straks niet te veel kosten voor dingen die we niet willen, maar ja dat is nu eenmaal Kameroen :p Zo ik ga afsluiten tot snel !!!!! Belgium I'm coming home :)

bye bye Shisong

Vrijdag 6 december verlieten we dan met pijn in het hart Shisong. Namen we afscheid van de maternity staff en ons leventje daar. Kregen donderdag nog een laatste avondmaal van de zuster met de andere Belgen en konden dan met een volle maag ons laatste nachtje doorbrengen in Shisong. De volgende morgen namen we afscheid van de Nederlandse meisjes met een krop in de keel, maar met goede vooruitzichten elkaar snel terug te zien. Dan begon de lange reis naar Douala die maar niet leek te eindigen, om dan in een monster file terecht te komen in Kameroen kan je dat geloven?. Eindelijk aangekomen in Douala lekker gegeten met Elke en Louise in de mediterraan en oh wat heeft dat gesmaakt. De volgende dag splitte onze wegen weer en gingen ik en Brit richting Buéa om Mount Kameroen te beklimmen en gingen Elke en Louise richting Limbé. Benieuwd naar het Mount Kameroen verhaal dat zal snel volgen. We gaan Shisong missen, maar zijn stiekem blij om naar huis te gaan en iedereen terug te zien.

Mount Cameroon

Het is al even geleden hé... Maar we hebben het deze keer ook echt wel druk gehad hoor! Afscheid nemen van de materniteit in Shisong, lange reizen in overvolle wagens en busjes, het beklimmen van Mount Cameroon, aan het strand/zwembad liggen in Kribi, véél lekker gaan eten... Dat mag ook wel na 11 lange weken stage! We hebben welverdiende rust gehad. We zijn net aangekomen in Douala na een klein weekje Kribi. We hebben een beetje pech gehad met het weer. Behoorlijk veel wolken en af en toe een beetje regen... MAAR na regen komt zonneschijn. Zo was het ook echt wel. Een dikke bui en daarna vollebak zon. Bruin bruin zie ik (Brit) niet echt, maar ik reflecteer nu wel geen licht meer... Das al een start nee?! Niet slecht denk ik dan!

Ik ga er niet teveel bij vertellen.. Foto's spreken voor zich. We hebben dus in twee dagen Mount Cameroon beklommen. Op dag 1 zijn we samen tot hut 2 gegaan... Heftig hoor zo in de volle zon recht naar boven. Het was een uitdaging, maar we hebben het samen gehaald. Gelukkig dat we waren... Beetje pijn hier en daar... Maar WE DID IT! De volgende dag, dag 2 dus, ben ik dan samen met de gids tot de top gegaan. Wekker stond om 3u30 en om 4u30 waren we vertrokken met de zaklamp op de kop. Had toch wel iets zo in het donker stappen/klimmen. Ik denk dat het beter zo was... Ik zou veel te snel ontmoedigd zijn geweest als ik had gezien hoe steil het was en hoe ver ik nog moest gaan. Ik ben toch wel een beetje trots op mezelf dat ik het heb gehaald... Het was echt zwaar en iedereen weet hoe sportief en fit ik ben hé (NOT)! ;)

The good life

We zijn een beetje afwezig geweest op de blog... De tijd is gewoon voorbijgevlogen! In de week was het vooral werken, maar in het weekend hebben we leuke dingen kunnen doen. Kleine uitstapjes, lekker vis gaan eten, beetje dansen in de club hier... The good life! Gisteren op en af naar Bamenda gegaan om geld af te halen en wat inkopen te doen. Nutella... Steak met peper room saus... Cappuccino (met gestoomde melk) en worteltaart... Het was de moeite!

We kunnen nu wel aftellen... Volgende week vrijdag verlaten we Shisong en trekken we naar Buea om Mount Cameroon te beklimmen. Het zal gewoon ons tweetjes zijn. Daarna uitpuffen in Kribi aan het strand... En dan de 17e (voor mij toch) terug naar België. Enorm gek om te bedenken dat het ijskoud daar is. We hebben het hier al koud 's avonds...! Overdag kunnen we wel niet klagen. We lopen hier nog steeds rond in rokjes en flip-flops. ;)

African style

Zon... Zon... Héél véél zon!

En plezier hebben we hier gelukkig nog ook... We moeten wel toegeven... De voorbije week snakten we misschien een heel klein beetje naar thuis. Waarom weten we beiden niet meteen... Hoogstwaarschijnlijk gewoon nood aan een goede vakantie! Het is en blijft wel gewoon stage hé en stage zuipt enorm veel energie (fysiek én mentaal). 

We hebben deze week nachten gehad. Vanavond beginnen we aan nacht vier en dus meteen de laatste nacht. We doen hier wel graag de nachtdienst. Het is soms véél te rustig en héél moeilijk om niet in slaap te vallen... Maar gisteren nacht was bijvoorbeeld al wat drukker en dan gaat de tijd snel voorbij. Het is wel aangenaam... Geen drukte, geen parameters, geen bedden maken... Echt gewoon arbeiden volgen. Dan ben je nadien wel trots wanneer de mama netjes bevallen is en rustig in bed ligt met haar pasgeborene. Fingers crossed dat het vanavond niet té rustig gaat zijn! Vanaf morgen hebben we dus vrij, maar we kunnen wel niet echt uitslapen... We worden om 13u al verwacht bij de kapper om onze haren mooi te maken voor dit weekend. Wat we gaan doen houden we voorlopig nog een verrassing. Foto's zullen er sowieso komen! ;) Dit weekend is het dus feest. St. Elisabeth, de heilige waarnaar het ziekenhuis is genoemd, wordt gevierd. Dit houdt in dat iedereen rond zal lopen in kleren gemaakt uit de stof van het ziekenhuis. Wij hebben ook kleedjes laten maken waar we behoorlijk trots op zijn. Een mooi aandenkertje aan onze tijd hier en ook gewoon leuk om mee te doen en mee te vieren. Wordt wel grappig... Want blijkbaar hebben wij en zes andere Nederlandse meisjes allemaal een beetje hetzelfde model van kleed... En dan allemaal dezelfde haren... Wordt zeker leuk, foto's volgen!

Vorig weekend zijn we met de Nederlandse meisjes en wat personeel van het ziekenhuis naar een cafeetje gegaan op de top van een heuvel hier rond Kumbo. Prachtig uitzicht... Leuk gezelschap... Frisse drankjes... Lekker in het zonnetje... I think you get the picture! Zaaaalig! We hebben daar wat gehangen, varkentjes bekeken op de boerderij, hoogstwaarschijnlijk diezelfde varkens wat later op een stokje gekregen om te eten, dansfeestje met de collega's... Met andere woorden: het was een geslaagde zondag!

The delivery room

Nu is het wel al heel lang geleden... We zijn er niet aan toe gekomen om op de blog te schrijven... Maar schrijfwerk genoeg gehad de voorbije weken. Eindevaluatie, oude leerdoelen evalueren, nieuwe leerdoelen schrijven, fiches toelichten en reflectieverslag schrijven... Werk genoeg! Daarbovenop ben ik nog eens fijn ziek geweest... Dokter Soetkin heeft me gediagnosticeerd met Salmonella. Was hier naar de dokter geweest, maar weinig uit de bus gekomen en ondanks de voorgeschreven medicatie werd het maar niet beter. Ik was ziek geworden na het eten van een lekker omelet van op het straat hier...
Ei + krampen + ... (ik spaar jullie de details) = salmonella? Intussen terug beter, dus alles ok hier!

We hebben nog eens wat foto's kunnen trekken van de afdeling. Deze keer van de verloskamer. Tussendoor wat anekdotes over het verlossen/bevallen/vroeden hier.

Een vroedvrouw mag ALLES doen. Echt ALLES. De gynaecoloog komt enkel als er pathologie is (en als hij goesting heeft). De opname gebeurt door de vroedvrouw en de vroedvrouw beslist ook of de vrouw moet blijven of niet. De vroedvrouw volgt de parturiënte volledig op van begin tot eind (van opname tot en met ontslag van de afdeling). De meeste arbeiden en bevallingen verlopen probleemloos en dus zonder gynaecoloog. Af en toe moet de gynaecoloog wel geraadpleegd worden zoals voor stimulatie van de arbeid met oxytocine (gebeurt hier zelden), voor een keizersnede, bij twijfel aan de ligging, bij slechte harttonen, etc. Met andere woorden: niet vaak. 

Het partogram wordt hier pas opgestart vanaf de actieve fase. Even voor de niet verloskundigen: het partogram is een blad waarop de contracties en de ontsluiting (de cm's) worden opgevolgd. Dit wordt gedaan zodat we de vooruitgang of achteruitgang goed kunnen opvolgen en zo tijdig kunnen ingrijpen als nodig. Héél goed dat dit blaadje bestaat, maar wel verspilling als het niet juist wordt gebruikt. Hier manipuleren ze het een beetje. Een cm meer opschrijven zodat het volgens het partogram vooruitgaat, schrijven dat de contracties sterker zijn dan ze werkelijk zijn, bloeddrukken verzinnen, etc. Wat ze hier ook soms doen is nauwelijks iets schrijven en dan na de bevalling er wat bij verzinnen zodat het er mooi uitziet zoals het hoort. Ahja of wat sommigen hier ook soms doen als het er niet "goed" uitziet: weggooien en een nieuwe maken. Ik stel het hier heel zwart op wit voor. Soms moeten ze wel een nieuwe maken omdat ze te vroeg zijn begonnen met opschrijven (vrouw was nog niet in de actieve fase). Maar toch... Het is wel grappig.

Je hebt hier drie soorten "bevallers": de stille, de normale en de luide. De normale reageert op haar contracties, maar niet zoals bij ons. Ze blijft nog behoorlijk rustig en redelijk. Tegen het einde als ze bijna volledig staat wordt ze wel hevig, maar niet overdreven. Dan heb je de luide. De luide (dit zijn meestal primi's) is zoals het woord zegt LUID. Roepen en tieren... Hysterisch en niet te kalmeren. Eigenlijk kan je deze een beetje vergelijken met de vrouwen die bij ons zonder epidurale bevallen. Telt niet voor iedereen, maar de cliché vrouw in België die zonder epidurale bevalt laat meestal wel van zich horen. Dan heb je de stille. De stille toont niets van emotie van begin tot eind. Als je ze ziet zou je denken: die gaat niet bevallen, die heeft geen contracties. En dan ligt ze daar opeens op de tafel, volledige ontsluiting en blaast ze dat kindje eruit.

Geen technische snufjes waarmee we kunnen zien hoe de baby'tje het doet, hoe sterk de contracties zijn, hoe snel ze na mekaar komen, etc. Contracties moet je steeds manueel beoordelen met een horloge. Dit betekent dus dat je langs de vrouw zit en gedurende 10 minuten (soms uren) met je hand op haar buik zit (en ondertussen tellen hé) en om het kwartier met de pinard op haar buik om te zien hoe de baby het doet. Niet verloskundigen: google pinard maar, weet niet eens hoe ik het moet uitleggen. Het is dus niet zoals bij ons waar je gewoon om het kwartier even binnenspringt en een blik werpt op het machientje dat alles voor je opschrijft. Luxe!

Wij zouden in België de vrouw motiveren door te zeggen dat ze moet duwen, heel hard duwen zoals ze stoelgang maakt. Hier is dat: "shit hard woman, shit real hard". Probeer je lach dan maar in te houden...

Knippen gebeurt hier minder dan in België. Scheuren zie je ook niet veel... (enkel wanneer ik de bevalling doe haha). Nee nee... Of een vrouw scheurt of niet heeft niets te maken met wie de bevalling doet. Echt waar. Maar het is wel heel opvallend dat ik altijd vrouwen heb die scheuren en Soetkin zelden. Ben niet aan het klagen, zo leer ik wel hechten (en hechten is kei leuk). 

Iets wat hier sterk opvalt is dat de navelstreng vaak om het nekje zit bij de geboorte en niet 1 keer, maar 2 keer hé! Navelstreng rond de nek, navelstreng rond de voet, rond de been... Van alles! (Ook iets dat ik steeds bij mijn bevallingen heb en Soetkin zelden... Dit heeft opnieuw niets te maken met wie de bevalling doet. Ik heb gewoon altijd hele toffe bevallingen! ;) "tintje ironie hier") 

De pasgeborene wordt niet onmiddellijk op de mama's buik gelegd na de geboorte, maar omgekeerd gehouden (baby wordt vastgehouden bij de voeten). Het komt in de buurt van het beeld dat je hebt van hoe kinderen vroeger geboren werden... De dokter die het kind omgekeerd houdt en op de blote billen kletst. De baby wordt onmiddellijk proper gemaakt met olijfolie. Die mooie huidsmeer die wij netjes laten intrekken... *zucht* We proberen, maar ze hebben de kindjes hier graag proper hoor! De eerste zorgen worden toegediend en ten slotte worden ze goed ingepakt. Een body, een muts, sokjes, een dikke pull, dikke broek, nog een pull, nog een muts, nog een paar sokken, ... Niet overdreven!

Pampers zoals bij ons? Noppes! Stoffen doeken die dagelijks gewassen worden. Luxe dat wij hebben... Want geen wasmachines hier hé... Doe dat maar elke dag met de hand. Dan klaag je niet meer van een wasje in te steken en uit te halen. ;)

Fijn weekend iedereen!

Weekendje Njinikom

Vrijdag vertrokken we vanuit Shisong met de zuster al om 5 uur 's ochtends richting Bamenda, waar we wat inkopen deden in "the new life supermarket". Met veel geluk kwamen we na het shoppen de auto van Njinikom hospital tegen en konden we dus gratis naar Njinikom meerijden. We kregen onderweg geroosterde plantains, we hadden dit nog niet geproefd en het was eigenlijk echt wel een lekker tussendoortje. Eenmaal aangekomen in Njinikom begroette Elke en Louise ons in hun nederig huisje en stelden hun huisgenoten voor. We kregen een korte rondleiding door het huisje en het ziekenhuis en maakten een korte stop bij de kleermaakster. De maternity ward zag er wat anders uit dan bij ons, we vonden het eigenlijk vrij modern ingericht buiten dan de premature ruimte die was niet erg modern. De "incubators" zijn houten bakken met glas erin en zijn voorzien van een warmte lamp. Deed mij (Soetkin) een beetje denken aan een kippenbroedplaats. Daarna wilden we terug keren naar het huisje maar een regenvlaag beletten ons dit, dus maar even wachten tot die over was. Daarna nog even wat ontspannen en samen aan het eten begonnen. We hebben kool met aardappelen en kaassaus gemaakt jam jam :). We zijn vroeg in bed gekropen want de volgende dag gingen we naar de tea estate.

Zaterdagmorgen vertrokken we dan naar Ndewara tea estate met Henri de driver, Elke, Louise en hun huisgenoot Drew. De weg naar de tea estate was echt verschrikkelijk! Enorm veel grote rotsblokken en putten in de weg. Na een uur en half kwamen we dan eindelijk aan en kregen we een rondleiding door de thee fabriek en ook nog een rondleiding op het domein. Ze zijn erg zelfvoorzienend. Ze hebben eigenlijk alles wat ze nodig hebben: een health center, kleine winkeltjes, grote oppervlakte veld, paarden, enz... We mochten ook de dieren zien van de eigenaar. Hij had namelijk pauwen, struisvogels, slangen en apen. We hebben allemaal voor het eerst een aap mogen vasthouden. Best wel cool :p zie foto's. Daarna keerden we terug en zijn we in een klein "restaurantje" iets gaan eten. Ik nam natuurlijk weer rijst met bonen en de andere fufu en djamadjama wat ik echt vreselijk vies vind. Daarna nog wat inkopen gedaan en terug naar het huisje gegaan. Toen werden Louise en Elke opgebeld door de maternity ward voor een bevalling. Ik ging eens mee want ik wou graag zien hoe ze hier werkten. Spijtig genoeg na twee uur wachten werd het een keizersnede. We keerden dan maar terug en maakten samen pasta met tomatensaus EN spaghettikruiden jam jam. Daarna nog wat met de kaarten gespeeld en ons bedje ingekropen. Rond een uur of 10 werden ze terug opgebeld door de maternity ward voor een bevalling. Ik ging terug mee hopend dat ik een normale bevalling zou kunnen zien. Gelukkig werd het deze keer een gewone bevalling die Elke kon uitvoeren en konden we daarna terug in ons bedje kruipen. 

Zondag hebben we een wandeling gemaakt naar een prachtig uitzichtpunt over het dal en de groene heuvels. We hebben van zondag een rustig dagje gemaakt en 's avonds ergens in een rustig dorpje nog iets gaan eten en passievruchten gekocht, want bij ons vind je die niet dus kochten we er elk een stuk of tien. De dag was snel voorbij en Louise had ook nog een bevalling kunnen doen. De volgende dag vertrokken we om 6 uur terug huiswaarts en kochten we nog lekker stokbrood in Bamenda. Bij geluk kwamen we bij de bakker iemand tegen die met ons een taxi wou delen en konden we om 8 uur al richting Shisong vertrekken.

P.S. Die laatste iemand waarmee we dan een taxi hebben gedeeld bleek dan ook nog eens de prins van hier te zijn... En ooooh my god we hadden ons nummer niet mogen geven... Stalker alert! Geen zorgen... Het is echt niet zo erg als het klinkt, ik overdrijf een beetje... Maar serieus!! BELLEN dat die kerel doet en wij bellen beiden helemaal niet graag! Hij heeft juist nog geen huwelijksaanzoek gedaan, maar het scheelt niet veel! Anywho... Alvast een fijn weekend iedereen! Wij hebben morgen vrij maar moeten het weekend helaas werken... Gelukkig kunnen we na onze vroege shift lekker genieten van de namiddag zon. Jaja lekkere warme zon, be jealous! ;) Intussen werken wij aan een nieuwe blogpost over “the delivery room”! Tot snel! (Brit)