Nu is het wel al heel lang geleden... We zijn er niet aan toe gekomen om op de blog te schrijven... Maar schrijfwerk genoeg gehad de voorbije weken. Eindevaluatie, oude leerdoelen evalueren, nieuwe leerdoelen schrijven, fiches toelichten en reflectieverslag schrijven... Werk genoeg! Daarbovenop ben ik nog eens fijn ziek geweest... Dokter Soetkin heeft me gediagnosticeerd met Salmonella. Was hier naar de dokter geweest, maar weinig uit de bus gekomen en ondanks de voorgeschreven medicatie werd het maar niet beter. Ik was ziek geworden na het eten van een lekker omelet van op het straat hier...
Ei + krampen + ... (ik spaar jullie de details) = salmonella? Intussen terug beter, dus alles ok hier!
We hebben nog eens wat foto's kunnen trekken van de afdeling. Deze keer van de verloskamer. Tussendoor wat anekdotes over het verlossen/bevallen/vroeden hier.
Een vroedvrouw mag ALLES doen. Echt ALLES. De gynaecoloog komt enkel als er pathologie is (en als hij goesting heeft). De opname gebeurt door de vroedvrouw en de vroedvrouw beslist ook of de vrouw moet blijven of niet. De vroedvrouw volgt de parturiënte volledig op van begin tot eind (van opname tot en met ontslag van de afdeling). De meeste arbeiden en bevallingen verlopen probleemloos en dus zonder gynaecoloog. Af en toe moet de gynaecoloog wel geraadpleegd worden zoals voor stimulatie van de arbeid met oxytocine (gebeurt hier zelden), voor een keizersnede, bij twijfel aan de ligging, bij slechte harttonen, etc. Met andere woorden: niet vaak.
Het partogram wordt hier pas opgestart vanaf de actieve fase. Even voor de niet verloskundigen: het partogram is een blad waarop de contracties en de ontsluiting (de cm's) worden opgevolgd. Dit wordt gedaan zodat we de vooruitgang of achteruitgang goed kunnen opvolgen en zo tijdig kunnen ingrijpen als nodig. Héél goed dat dit blaadje bestaat, maar wel verspilling als het niet juist wordt gebruikt. Hier manipuleren ze het een beetje. Een cm meer opschrijven zodat het volgens het partogram vooruitgaat, schrijven dat de contracties sterker zijn dan ze werkelijk zijn, bloeddrukken verzinnen, etc. Wat ze hier ook soms doen is nauwelijks iets schrijven en dan na de bevalling er wat bij verzinnen zodat het er mooi uitziet zoals het hoort. Ahja of wat sommigen hier ook soms doen als het er niet "goed" uitziet: weggooien en een nieuwe maken. Ik stel het hier heel zwart op wit voor. Soms moeten ze wel een nieuwe maken omdat ze te vroeg zijn begonnen met opschrijven (vrouw was nog niet in de actieve fase). Maar toch... Het is wel grappig.
Je hebt hier drie soorten "bevallers": de stille, de normale en de luide. De normale reageert op haar contracties, maar niet zoals bij ons. Ze blijft nog behoorlijk rustig en redelijk. Tegen het einde als ze bijna volledig staat wordt ze wel hevig, maar niet overdreven. Dan heb je de luide. De luide (dit zijn meestal primi's) is zoals het woord zegt LUID. Roepen en tieren... Hysterisch en niet te kalmeren. Eigenlijk kan je deze een beetje vergelijken met de vrouwen die bij ons zonder epidurale bevallen. Telt niet voor iedereen, maar de cliché vrouw in België die zonder epidurale bevalt laat meestal wel van zich horen. Dan heb je de stille. De stille toont niets van emotie van begin tot eind. Als je ze ziet zou je denken: die gaat niet bevallen, die heeft geen contracties. En dan ligt ze daar opeens op de tafel, volledige ontsluiting en blaast ze dat kindje eruit.
Geen technische snufjes waarmee we kunnen zien hoe de baby'tje het doet, hoe sterk de contracties zijn, hoe snel ze na mekaar komen, etc. Contracties moet je steeds manueel beoordelen met een horloge. Dit betekent dus dat je langs de vrouw zit en gedurende 10 minuten (soms uren) met je hand op haar buik zit (en ondertussen tellen hé) en om het kwartier met de pinard op haar buik om te zien hoe de baby het doet. Niet verloskundigen: google pinard maar, weet niet eens hoe ik het moet uitleggen. Het is dus niet zoals bij ons waar je gewoon om het kwartier even binnenspringt en een blik werpt op het machientje dat alles voor je opschrijft. Luxe!
Wij zouden in België de vrouw motiveren door te zeggen dat ze moet duwen, heel hard duwen zoals ze stoelgang maakt. Hier is dat: "shit hard woman, shit real hard". Probeer je lach dan maar in te houden...
Knippen gebeurt hier minder dan in België. Scheuren zie je ook niet veel... (enkel wanneer ik de bevalling doe haha). Nee nee... Of een vrouw scheurt of niet heeft niets te maken met wie de bevalling doet. Echt waar. Maar het is wel heel opvallend dat ik altijd vrouwen heb die scheuren en Soetkin zelden. Ben niet aan het klagen, zo leer ik wel hechten (en hechten is kei leuk).
Iets wat hier sterk opvalt is dat de navelstreng vaak om het nekje zit bij de geboorte en niet 1 keer, maar 2 keer hé! Navelstreng rond de nek, navelstreng rond de voet, rond de been... Van alles! (Ook iets dat ik steeds bij mijn bevallingen heb en Soetkin zelden... Dit heeft opnieuw niets te maken met wie de bevalling doet. Ik heb gewoon altijd hele toffe bevallingen! ;) "tintje ironie hier")
De pasgeborene wordt niet onmiddellijk op de mama's buik gelegd na de geboorte, maar omgekeerd gehouden (baby wordt vastgehouden bij de voeten). Het komt in de buurt van het beeld dat je hebt van hoe kinderen vroeger geboren werden... De dokter die het kind omgekeerd houdt en op de blote billen kletst. De baby wordt onmiddellijk proper gemaakt met olijfolie. Die mooie huidsmeer die wij netjes laten intrekken... *zucht* We proberen, maar ze hebben de kindjes hier graag proper hoor! De eerste zorgen worden toegediend en ten slotte worden ze goed ingepakt. Een body, een muts, sokjes, een dikke pull, dikke broek, nog een pull, nog een muts, nog een paar sokken, ... Niet overdreven!
Pampers zoals bij ons? Noppes! Stoffen doeken die dagelijks gewassen worden. Luxe dat wij hebben... Want geen wasmachines hier hé... Doe dat maar elke dag met de hand. Dan klaag je niet meer van een wasje in te steken en uit te halen. ;)
Fijn weekend iedereen!
