Morgen weer een nieuwe dag!

Goh die eerste dag... Toch een stuk anders gegaan dan we hadden verwacht. Ik kan niet echt
verwoorden wat het precies was vandaag. De houding naar studenten toe is gewoon zo anders dan we gewoon zijn in België. We werden uitgelachen als we vragen hadden en ik kreeg heel weinig uitleg en werd zelfs genegeerd door de vroedvrouw. Dit maakte het wel een moeilijke start. Hoe moest ik die pinard nu gebruiken, al die afkortingen, zes vrouwen in de labour room terwijl er maar twee echt in labour waren. Het is aanpassen en zoals ze zeggen echt je plan trekken. Er zal wel een structuur in de zorg zitten, maar die moeten we gewoon nog zien te vinden! ;) Morgen weer een nieuwe dag! Ze zeggen dat de eerste week het zwaarst is... Even sterk houden en op de tanden bijten dus!

Even wat leuker nieuws... We hebben wat gezelschap gevonden! We waren naar het cybercafe gegaan om wat documenten af te printen. Terwijl we met de cybercafe-vrouw aan het praten waren kwam er een hond tegen me (Brit) aanleunen. Super schattige hond, paar aaitjes gegeven en we waren terug weg. Een paar meter verder al stappend naar huis merkte ik dat er iets heel de tijd tegen mijn voeten aan stootte. Het was dus die o zo schattige hond die ons uiteindelijk helemaal naar huis heeft gevolgd. We hebben hem natuurlijk niet binnen gelaten... Maar toen ik een kwartier later terug naar buiten stapte om heet water te gaan halen in de kantine stond hij nog steeds vlak voor onze deur. Ik ging naar de kantine, hond ging mee. Ik stapte terug, hond langs me. Wat later gingen we naar de winkel... Hond kwam mee. Ik begon me al wat zorgen te maken dat ik een straathond teveel aandacht had gegeven en er niet meer van af ging geraken. Maar gelukkig is hij uiteindelijk wel terug naar huis gegaan (naar de zusters blijkbaar). It put a smile on our face! :)