Weekendje Njinikom

Vrijdag vertrokken we vanuit Shisong met de zuster al om 5 uur 's ochtends richting Bamenda, waar we wat inkopen deden in "the new life supermarket". Met veel geluk kwamen we na het shoppen de auto van Njinikom hospital tegen en konden we dus gratis naar Njinikom meerijden. We kregen onderweg geroosterde plantains, we hadden dit nog niet geproefd en het was eigenlijk echt wel een lekker tussendoortje. Eenmaal aangekomen in Njinikom begroette Elke en Louise ons in hun nederig huisje en stelden hun huisgenoten voor. We kregen een korte rondleiding door het huisje en het ziekenhuis en maakten een korte stop bij de kleermaakster. De maternity ward zag er wat anders uit dan bij ons, we vonden het eigenlijk vrij modern ingericht buiten dan de premature ruimte die was niet erg modern. De "incubators" zijn houten bakken met glas erin en zijn voorzien van een warmte lamp. Deed mij (Soetkin) een beetje denken aan een kippenbroedplaats. Daarna wilden we terug keren naar het huisje maar een regenvlaag beletten ons dit, dus maar even wachten tot die over was. Daarna nog even wat ontspannen en samen aan het eten begonnen. We hebben kool met aardappelen en kaassaus gemaakt jam jam :). We zijn vroeg in bed gekropen want de volgende dag gingen we naar de tea estate.

Zaterdagmorgen vertrokken we dan naar Ndewara tea estate met Henri de driver, Elke, Louise en hun huisgenoot Drew. De weg naar de tea estate was echt verschrikkelijk! Enorm veel grote rotsblokken en putten in de weg. Na een uur en half kwamen we dan eindelijk aan en kregen we een rondleiding door de thee fabriek en ook nog een rondleiding op het domein. Ze zijn erg zelfvoorzienend. Ze hebben eigenlijk alles wat ze nodig hebben: een health center, kleine winkeltjes, grote oppervlakte veld, paarden, enz... We mochten ook de dieren zien van de eigenaar. Hij had namelijk pauwen, struisvogels, slangen en apen. We hebben allemaal voor het eerst een aap mogen vasthouden. Best wel cool :p zie foto's. Daarna keerden we terug en zijn we in een klein "restaurantje" iets gaan eten. Ik nam natuurlijk weer rijst met bonen en de andere fufu en djamadjama wat ik echt vreselijk vies vind. Daarna nog wat inkopen gedaan en terug naar het huisje gegaan. Toen werden Louise en Elke opgebeld door de maternity ward voor een bevalling. Ik ging eens mee want ik wou graag zien hoe ze hier werkten. Spijtig genoeg na twee uur wachten werd het een keizersnede. We keerden dan maar terug en maakten samen pasta met tomatensaus EN spaghettikruiden jam jam. Daarna nog wat met de kaarten gespeeld en ons bedje ingekropen. Rond een uur of 10 werden ze terug opgebeld door de maternity ward voor een bevalling. Ik ging terug mee hopend dat ik een normale bevalling zou kunnen zien. Gelukkig werd het deze keer een gewone bevalling die Elke kon uitvoeren en konden we daarna terug in ons bedje kruipen. 

Zondag hebben we een wandeling gemaakt naar een prachtig uitzichtpunt over het dal en de groene heuvels. We hebben van zondag een rustig dagje gemaakt en 's avonds ergens in een rustig dorpje nog iets gaan eten en passievruchten gekocht, want bij ons vind je die niet dus kochten we er elk een stuk of tien. De dag was snel voorbij en Louise had ook nog een bevalling kunnen doen. De volgende dag vertrokken we om 6 uur terug huiswaarts en kochten we nog lekker stokbrood in Bamenda. Bij geluk kwamen we bij de bakker iemand tegen die met ons een taxi wou delen en konden we om 8 uur al richting Shisong vertrekken.

P.S. Die laatste iemand waarmee we dan een taxi hebben gedeeld bleek dan ook nog eens de prins van hier te zijn... En ooooh my god we hadden ons nummer niet mogen geven... Stalker alert! Geen zorgen... Het is echt niet zo erg als het klinkt, ik overdrijf een beetje... Maar serieus!! BELLEN dat die kerel doet en wij bellen beiden helemaal niet graag! Hij heeft juist nog geen huwelijksaanzoek gedaan, maar het scheelt niet veel! Anywho... Alvast een fijn weekend iedereen! Wij hebben morgen vrij maar moeten het weekend helaas werken... Gelukkig kunnen we na onze vroege shift lekker genieten van de namiddag zon. Jaja lekkere warme zon, be jealous! ;) Intussen werken wij aan een nieuwe blogpost over “the delivery room”! Tot snel! (Brit) 

Welcome to... The premature room!

Goedemorgen dames en heren... Wij zien er absoluut niet moe uit en hebben vooral geen kleine oogjes hoor om 6u45. Dat heb je juist gelezen ja... Deze foto is getrokken om 6u45 en het is dus al ZO vroeg ZO licht! Wij worden meestal wakker van regen, of luid geklets van dames in het daycare center onder ons, of van vogels die op het dak aan het stappen/vechten zijn (ja die metalen dak... remember...), of van de hanen die hier beginnen te kraaien rond 5u30, of de kerkklokken die random beginnen te luiden om 6u00. Maar we kunnen niet klagen, in België worden de dagen steeds korter en wij kunnen gelukkig met licht wakker worden en moeten praktisch geen wekker zetten.

Op het moment hebben we twee prematuurtjes in de premature room. Zij zijn beide rond 28 weken geboren; veel te vroeg dus. Het gekke en spectaculaire is dat deze baby's volledig zelfstandig ademen... Bij ons zouden ze aan de CPAP zitten en het hoogstwaarschijnlijk slecht doen. Hoe ze het hier zo goed doen snappen we beiden niet, maar gelukkig doen ze het goed! Er zijn incubators (niet gefotografeerd) en die worden ook gebruikt. Hoe ze werken weet niemand precies... Ik heb het gevoel dat ze meestal gewoon wat knopjes induwen. De handleiding hebben we al eens geïnspecteerd, maar wijn ze niet echt wegwijs uit geraakt. Wassen en wegen gebeurt niet standaard. Volgens het protocol hier zou dat wel zo moeten zijn, maar gebeurt dus helemaal niet. Dat is al een groot verschil met in België waar ze meestal dagelijks gewogen worden en toch om de zoveel dagen gewassen worden. Vitale parameters worden hier ook niet echt gecontroleerd... Zou normaal gezien samen met elke voeding om de drie uur genomen moeten worden, maar is helaas niet het geval. We proberen dit altijd te doen... Zeker omdat ze nog zo klein zijn en ze wel eens apnees durven doen. Dat vinden ze hier heel akelig, die apnees. Het moment dat ze zoiets zien staan ze daar al met de gigantische zuurstoffles en een neusbril die eigenlijk voor een volwassene bedoeld is. Die proberen ze dan in de mini neusgaatjes te proppen. Ze zijn ook van mening dat de baby dan geen eten meer mag krijgen. Pediaters zijn er, maar zien we zelden. Ze komen tot de materniteit en schrijven meestal gewoon iets voor afhankelijk van wat de vroedvrouw van die dag denkt dat ze nodig hebben. Ze bekijken de baby's zelf dus helemaal niet.

De mama's zijn schatjes. Ze komen braaf om de 3u melk kolven die wij dan vervolgens via een maagsonde toedienen. Het kolven hier... Amai zeg, in België zijn ze daar toch maar onhandig in hoor. Hier is het zonder kolfapparaat, met de hand... En melk dat eruit komt! Echt chic! De borstvoeding in't algemeen hier gaat zo vlot en precies allemaal vanzelf. Af en toe moeten we even helpen, maar is zelden het geval. We vermoeden dat dit is omdat ze tijdens de zwangerschap al gestimuleerd worden om hun borsten te stimuleren en de tepels te rekken/masseren met vaseline. Borstvoeding is ook gewoon 'the way to go'. Het is goedkoop, altijd op temperatuur en altijd beschikbaar... Want het moment dat een baby hier begint te wenen, hup de borst in de mond (of heel hard beginnen schudden, beetje zoals wij huilende baby's wiegen maar dat doen ze hier een beetje harder...). Flessenvoeding is hier heel duur. Daarbovenop zouden flessen ook mooi gesteriliseerd moeten worden en het water voldoende gekookt moeten worden... En dit is dus niet altijd evident!

Vandaag is weer zondag... We zitten nu al een maand in Kameroen! Het vliegt mannen, het vliegt! Vandaag een dagje vrij en morgen avond beginnen we met een serie nachten. Spannend, want het is voor mij de eerste keer dat ik nachten doe... EN blijkbaar vallen de lichten uit rond 23u00 en wordt alles tot 4u00 met zaklampen gedaan. Bevallen in het donker... Grappig eigenlijk! De nachtdienst is van 21u00 tot 7u00. Een lange shift dus, maar zo moeten we wel wat minder dagen werken. Wat staat er vandaag op het programma? Straks een beetje wandelen. We gaan proberen "ergens" naar boven te gaan waar er blijkbaar een café is met een mooi zicht op Shisong/Kumbo. Mmmm een booster drinken in het zonnetje... Daar ben ik al heel de week naar aan het uitkijken. Booster is een merk van voorgemaakte cocktails zoals die blikjes Captain Morgan cola die we hebben in België. Het is niet geweldig lekker, maar smaakt wel beter dan koppijn bier! ;) De keuzes zijn: gin/tonic, rum/cola en wodka/pompelmoes. Vervolgens boodschapjes doen in Squares. Fingers crossed dat ons mevrouwtje daar vandaag courgettes heeft!

Geduld is een schone deugd...

Het is precies al even geleden... Tijd voor een update! Intussen ben ik terug beter... De paar dagen rust hebben me goed gedaan en de vele pilletjes zullen ook wel een beetje geholpen hebben.Vorige week uiteindelijk maar drie dagen gewerkt. Soetkin is die twee dagen zonder mij gegaan en heeft best wel wat bevallingen kunnen doen (een 5-tal als ik me niet vergis?). En over bevallingen gesproken... Ik heb mijn 40 gehaald!! Gisteren hadden we een hele rustige ochtend shift, geen enkele bevalling... Eigenlijk gigantisch saai! Dus hadden we de GSM achtergelaten zodat ze ons konden bellen voor bevallingen. Dat was geen slechte zaak... De namiddag shift was ZOT druk! We werden opgebeld rond 16u voor een bevalling en zijn niet meer weg kunnen gaan tot de volgende shift. De ene bevalling na de andere... Soetkin heeft die avond twee bevallingen gedaan en ik drie... En DIE derde bevalling was dus mijn 40ste (joepie)! :) :)

Het weekend hadden we vrij want Elke en Louise waren op bezoek. Ze zijn vrijdag in de namiddag aangekomen en maandag ochtend terug vertrokken. Ze hebben al uitgebreid op hun blog geschreven over ons weekendje samen en dus geef ik jullie hier de link (Elke en Louise in Kameroen). Fijn weekend gehad... Vrijdag avond vis gaan eten in Kumbo. Hoe doe je dat hier? Je gaat naar een kraampje, zegt welke vis je wilt en of je daar aardappelen bij wilt en pepe, spreekt een prijs af en toont vervolgens naar welk café je gaat. Op café bestel je een pintje of een frisdrankje (is MAAR een gigantische fles van 50/60cl waar je serieus moeite voor moet doen om het op te krijgen) ;). Een kwartiertje later komt de vrouw van de viskraam met een kom water om je handen mee te wassen (want je eet hier met je handen) en de lekkere vis. Om van te watertanden, nom nom! Anywho... De zaterdag in Kumbo/Shisong wat stofjes gekocht, lekker gegeten en een beetje gewandeld. En de zondag een tripje naar Oku (mountain/lake)gedaan. Het leek (met de nadruk op leek) daar zoooo mooi te zijn, maar we hebben echt dikke pech gehad met het weer. Het heeft zoveel geregend en er was zoveel mist waardoor we niet veel hebben kunnen zien. Maar wat we ervan gezien hebben was prachtig... Echt zo mooi en zo groen. Ik zou er heel graag terug naartoe gaan, maar dan misschien toch voor enkele dagen... Want er geraken is toch maar een dure bedoeling!

Genoeg geschreven... Ik laat jullie mee “kijken”! Het heeft ongelofelijk lang geduurd om de foto's te laden... Echt gigantisch lang, niet overdreven... Het internet doet de laatste tijd enorm vreemd en is zooooo traag! Ben echt al sinds zondag avond bezig met foto per foto te laden... En zij die me goed kennen weten dat ik niet de geduldigste persoon ben als het op computers neerkomt... ;) Maar dus... Eindelijk... Ze staan op de blog! Enjoy!

Hoe ziet ziek zijn eruit in Kameroen?

Een ellendige kop met haar dat toch dringend gewassen moet worden... Maar lang rechtstaan doet toch niet zo goed op de maag EN als je je haar wil wassen moet je er toch wat langer onder blijven hangen want het water stroomt niet zo met overvloed zoals bij ons. ;)

Veel ik-spring-snel-uit-bed-voordat-het-te-laat-is bezoekjes naar deze prachtige uitvinding hier... En ja we hebben inderdaad geen toiletbril! Hurken of zitten, we houden het een mysterie! ;)

Veel slapen en rusten en uitzieken...

Ik ben zeer dankbaar voor:
- flessenwater

- droog brood dat mijn maagje toch een beetje gevuld houdt 

- Dafalgan 

- Loperamide 

- 'call the midwife' (een aanrader!) 

- de paar liedjes (3) die ik echt opnieuw en opnieuw afspeel 

- de kruiswoordraadsels en sudoku's die mijn zus voor mij gespaard heeft 

- een behoorlijk lekker bed om in te liggen 

- een mooi zicht, vanuit mijn bed weliswaar, op de heuvels van Shisong

Ik heb hier toch iets te pakken gekregen... Zou niet weten hoe, maar ga nu toch extra voorzichtig zijn. Hoorde van alle blanken hier dat ze gewoon water van de kraan dronken, dus deed ik dat ook. Toch maar mooi overgeschakeld naar flessenwater! Het zal misschien juist een rauw tomaatje of een portie bonen teveel zijn geweest... Geen idee, maar al bij al gaat het met de dag een beetje beter. Zit nu ondertussen aan dag 3, dus hopelijk voel ik me morgen terug 100% en kan ik mijn stage terug hervatten. Soetkin voelt zich gelukkig kiplekker en heeft gisteren drie bevallingen kunnen doen en hopelijk voor haar vandaag nog een paar! :)

Al liggend in bed, alleen, met een zacht muziekje op (die drie nummers dus opnieuw en opnieuw) en de regen in de achtergrond, begin je toch over veel te veel na te denken. Wat zou ik gaan doen wanneer ik afstudeer? Gaan werken of misschien nog een beetje studeren? Wat zou ik gaan studeren? Hmmm, veel te moeilijk... Ik ga simpel beginnen... Wat vind ik fijn? Eigenlijk vind ik schrijven wel fijn... Foto's trekken ook... En enkele uren later kwam ik dus op een geweldig idee voor de komende blogposts. We gaan jullie via meerdere posts met foto's en anekdotes de maternity ward voorstellen. Elke week een deeltje... Zo heb je de labour ward, de delivery ward, ward 1, ward 2, etc. Een leuke bezigheid voor onszelf als het eens een rustige shift is en ook wel leuk voor de volgende studenten die naar hier komen! Ik heb er al zin in... Maar kruip voorlopig toch terug mijn bed in! ;) 

Foodies en vroedies!

Homemade... Toch lekkerder dan in het cafetaria! :) Smaakt een beetje naar thuis!

We worden hier echt wel creatief met ingrediënten hoor! Wat stond er vandaag op het menu: vegetarische balletjes met zelfgemaakte frietjes (en avocado en tomaat). Een “eigen recept” gebaseerd op dit (klikken voor link) gemaakt van rode bonen, wortelen, ajuin, knoflook, curry en pepe (pikant). Verbazend goed gelukt en vooral zeer vullend! Ik mis hier geen vlees, maar Soetkin wel zoals ze in de vorige blogpost al schreef... Dus morgen trekken we naar de slager in Kumbo die blijkbaar super vers en lekker vlees heeft. Geen schrik, we gaan het zeer goed doorbakken hoor. In de tussentijd is het allemaal behoorlijk vegetarisch. We werken met wat we hebben... De ingrediënten die we het meeste gebruiken zijn bonen, tomaat, avocado, ajuin, knoflook, aubergine-achtige groente, bananen, rijst, aardappelen, soms pasta, veel eieren en wit brood. Van kruiden hebben we zout, pepe, curry en peterselie. Oh ja en we hebben ook chocopasta en mayonaise... ZALIG! Ze hebben hier ook dingen zoals papaja, watermeloen, kool en weet-ik-veel-wat-voor -groenten-allemaal-die-we-nog-niet-uitgeprobeerd-hebben-en-ook-niet-meteen-weten-hoe-we-het-moeten-maken... Maar dat komt nog wel! Vanavond maken we alleszins pannenkoeken... Niets nieuws, maar iets vertrouwd kan ook wel héél lekker zijn! 

Met Hilda (student) een laatste foto... Ze is gisteren spijtig genoeg terug naar Bamenda gegaan. En ja amai... Ik zie er echt wel moe uit... Maar wat wil je als je al zo lang wakker bent!

Vandaag is zondag, rustdag! Welverdiende rust want wat een dag was het gisteren toch... De eerste bevalling was rond 4u47, de tweede om 11u15, de derde om 13u27 en de vierde om 21u57. Ik (Brit dus... ;) Ik denk dat je wel aan onze verschillende schrijfstijlen kan merken wie aan het schrijven is!) ben er elke keer voor gaan lopen en tussendoor gigantisch veel keer gaan kijken aangezien ze dat een beetje van mij verwachten omdat ik mijn 40 nog niet heb gehaald. :) VIER bevallingen op een dag en GEEN ENKEL binnen de shift die we daarbovenop moesten draaien! Wat een gehol op en af naar de maternity ward... Geen seconde echt stil gezeten... Maar!! :) :) Zo gaat het wel flink vooruit! Ik heb mijn 40 bijna bereikt, nog 5 te gaan en dat allemaal op twee weken EN voordat de studenten van hier gearriveerd zijn. Gelukkig, want die durven wel eens bevallingen pikken! Heb het niptekes overleefd... Beetje buikpijn, hoofdpijn, spierpijn... Please please geen griep!! Maar gelukkig moeten we morgen pas om 14u beginnen, dus vanavond lekker op tijd in bed en uitslapen!

Een vraag aan alle vrienden die naar muziek luisteren (iedereen dus). Wij zijn niet zo slim geweest... Wij zitten hier met geleende laptops ZONDER muziek! Daarbovenop is het internet veel te traag om op youtube/8tracks/soundcloud te zitten! En dus komt mijn vraag... Kunnen jullie ons helpen de stilte hier te breken en 1 liedje via mail of facebook sturen? Een happy liedje, een nieuw liedje, een oud liedje, een mooi liedje, een feest nummer, ... Alles mag! Als we er al een paar hebben zijn we gelukkig! (sturen mag naar  britcardott@msn.com)

heftig dagje

Hey allemaal, Ik dacht zal ik maar eens een blogberichtje schrijven. Ben hier niet zo goed in dus… 02/10/13 Woensdag was een heftig dagje voor mij en Brit. We hadden de ochtendshift gedaan en die was heel kalm geweest. Dus kwamen we om 18u eens kijken of er actieve arbeiden waren die snel gingen bevallen. Want Brit heeft er nog wel een aantal nodig om aan haar 40 bevallingen te komen. Er waren enkele in arbeid, maar eentje die zeker die binnen enkele uren zou bevallen. Dus bleven we hangen om die arbeid op te volgen. Het was een primi (eerste kindje) dus het kon nog wel even duren, maar om een uur of 7 ’s avonds stond ze plots op volledig, maar haar weeën waren niet effectief genoeg om te persen dus moest ze wat rondlopen. Plots was een van de andere vrouwen in arbeid daar en zij stond ook op volledig en moest onmiddellijk bevallen. Die bevalling heb ik dan voor mijn rekening genomen, zodat Brit bij de andere bevalling kon zijn. De bevalling ging heel vlot en een grote spat vruchtwater vloog in mijn gezicht en er kwam wat in mijn mond terecht. Dat was even lachen, maar het kleine meisje maakte een slechte start. Ze begon niet onmiddellijk te huilen en ze had moeite om zelfstandig te ademen. Volgens de bevallingsdatum was ze post-term. Maar we hadden een vermoeden dat die datum niet klopte. Dus snel wat zuurstof gegeven, het ging na 10 min. Wat beter. Maar besloten toch om haar op te nemen op de premature ward om een oogje in het zeil te houden. Ergens na 20 u werd dan eindelijk de bevalling van Brit in gezet. Maar ook dit kindje maakte een slechte start, ik zat te wachten in het bureau op Brit toen ik hoorde dat het niet ademde en er reanimatie nodig was. Snel schoot ik te hulp, maar hun reanimatietechnieken hier lieten het te wensen over. Ze probeerde met ether een reactie uit te lokken, onderste boven houden, er tegen tikken en dan pas probeerde ze te beademen. Ik heb mogen overnemen en starten met reanimeren. Ik kreeg het hartje terug opgang, maar ze ademde nog steeds niet. Tevergeefs probeerde ik het nog eens, maar het mocht spijtig genoeg niet baten. Ik voelde mij op dat moment te kort komen, maar achteraf als ik erop terugkijk weet ik ook wel dat ik niet meer had kunnen doen. Die ervaring bracht me wel even in een dipje en ik had het er moeilijk mee dat de moeder haar kind niet heeft mogen zien. Als ik haar later terug zag op de postnatal ward was ze zich precies ook van geen kwaad bewust en dat kwetste me wel. Ze lachte zelfs als we bij andere de harttonen kwamen nemen van haha nu moet ik dat niet meer. Daar heb ik het toch wel even moeilijk mee gehad dat er precies bij haar geen verdriet was. Maar we moeten aanvaarden dat ze hier anders omgaan met de dood dan bij ons.

Mijn dagelijkse routine :)

Nu even kort hoe ik hier leef van dag tot dag. Elke morgen maak ik een lekker spiegeleitje voor mezelf met een klein wit broodje erbij en soms eet ik ook nog een banaan om zeker een vol gevoel te hebben. Nu we een elektrische kookplaat hebben kunnen we ons zelf voorzien en hoeven we niet langer in de cafetaria te eten, waar er niet erg veel keus is. Niet dat we hier veel keuze hebben om ’ s morgens te eten. Want hier vind je geen beleg in pakjes. Choco is er wel maar ik vind deze niet zo lekker. Kieskeurig kan je hier echt niet zijn of je eet niets :p ’s Middags eet ik hier vaak pofpof dat is een soort van deegbol gebakken in heel veel olie. Je kunt het vergelijken met een smoutebol en dat smaakt, maar elke dag eten is geen al te goed idee, want het is super vet. Soms eten we iets in de cafetaria meestal is dat rijst of hot pot (aardappelen met cabbage en tomatensaus). S’ Avonds maken we nu ons eigen potje van groenten die we op het plein voor het ziekenhuis kopen of soms halen we wat groeten op de markt in Kumbo. Er is niet echt een groot aanbod aan groenten enkel kool, tomaten, avocado, soort aubergine, jamajama, courgette( niet altijd vindbaar), wortelen en bonen. Deze maken we ofwel met rijst, pasta of aardappelen. Ik mis echt het meest van al vlees dus mama ik verwacht een groot diner als ik thuis kom met heel veel vleesje:p. Dit was kort wat er te eten valt. Voor de rest doen we hier onze shiften en af en toe eens een bevalling tussendoor. We hebben ook al een grote wandeltocht gemaakt, waar ik nog steeds de gevolgen van draag :p Ik had grote blaren om mijn voeten van mijn sandalen. Dus volgende keer gesloten schoenen voor mij en ook geen tocht meer van 6 uur door de regen en modder. Voor de rest ga ik hier altijd heel vroeg slapen meestal om 21u30. Maar we moeten er ook vroeg uit als we de vroege hebben dus ik kan die slaap goed gebruiken. Op de foto’s kan je mijn nederig stulpje zien en wat eten. Oké, ik denk dat ik hier ga afronden. Tot de volgende blogpost. x


Mijn nederig stulpje!




kantine eten :)



Welcome to my crib!

Brit's "happy wall"! :)

De badkamer/douchecel - alles wordt nat... Maar gelukkig nog geen overstroming naar de kamers!

Onze kamers zijn met elkaar verbonden. Via Soetkin haar kamer kom je binnen en via mijn kamer kom je in de badkamer en de kleedkamer(tje)/kookruimte .

Dat de dagen voorbij vliegen merk ik nu voor de eerste keer... Het is ondertussen al vrijdag en ik had de vorige blogpost begin deze week geplaatst. Sommige dagen gaan sneller als anderen, maar deze week lijkt zo snel te gaan. Het is hier voor mij toch wel met flinke ups and downs. Sommige dagen gaan echt wel beter als anderen. We hadden al gehoord dat de collega's hier wel wat stemmingswisselingen konden hebben, maar het is toch wel anders om het echt te ervaren. Heel gek!! Een vroedvrouw kan het ene moment heel bot zijn en je negeren... Zo'n akelige stilte waar je gewoon nerveus van wordt en zou denken dat je een misdaad hebt gepleegd. En een paar seconden/minuten/uren/dagen later ongelofelijk vriendelijk zijn en lachen en babbelen en vragen achter je familie en contraceptie gebruik en Birkenstocks... (Ze zijn echt heel gefascineerd over het gebruik van de pil ;)!) Zeer wisselend en niet zo makkelijk om op in te spelen, maar zoals onze voorgangers ons vertelden... We moeten het ons echt niet teveel aantrekken! Danku Laura, Elisabeth en Geraldine... Ik denk dat we het intussen wel beginnen door te hebben!

Hoeveel bevallingen hebben we hier al kunnen doen? Lees verder om erachter te komen! ;)